Sen isteseydin ey dost bir özge çağ olurdu

Sen isteseydin ey dost
Birözge çağ olurdu
Gönül o sonsuz aşka
Her an otağ olurdu

Sen isteseydin ey dost
Bir özge çağ olurdu
Gönül o sonsuz aşka
Her an otağ olurdu

Açan çiçek süren dal
Hayata kökle bağlı
Bizim de bahtımızda
Bir önce bağ olurdu

Açık duran kapımdan
Bir gün düşeydi gölgen
Yıllar süren karanlık
Bir anda ağ olurdu

Divanelik bu sıtkı'm
Kitaba akla sığmaz
Olsaydı böyle çare
Mecnun sağ olurdu