Ne desem ne desem ey gönül sana

Ne desem, ne desem ey gönül sana
Küllenmiş ateşi yakıyorsun sen
Özenip, bezenip her gün yakana
Hüznü gonca diye takıyorsun sen

O beyaz, o al, al güller dururken
Susamış, çatlamış diller dururken
Çiçekler açacak dallar dururken
Kurumuş çöllere akıyorsun sen