Hayatın akışını çaresiz seyrederken

Hayatın akışını çaresiz seyrederken
Kalbime hasretinin kahırları damlıyor
Belki bu gün gelecek belki de yarın derken
Ömür gün, gün bitiyor aşka umut kalmıyor

Ansızın çıkıp gelsen doğsan akşamlarıma
Özlem dolu buseler kondursan saçlarıma
Sımsıcak gülüşünle son ver gözyaşlarıma
Yoruldu, yandı yürek artık gücüm kalmıyor

Aşkının çileleri gönlümün mahzeninde
Durup, durup yeniden alevlenip yanıyor
Söküp atamıyorum, çünki çok derin yerde
Kapanmıyor yaralar için, için kanıyor