Ela gözleri dalgın geniş alın sararmış

Ela gözleri dalgın, geniş alnı sararmış
Bir sanatkar hastadır, cemil hasta yatıyor
Odayı bir matemin, görünmez rengi sarmış
Başında duranların kalbi, yorgun atıyor
İnce parmaklarını, ah ıslattı gözyaşları
Odanın sükununda hıçkırıklar inledi
Hastanın yavaş, yavaş çatılarak kaşları
Sanki derinden gelen bir sadayı dinledi
Mukaddes elemini andı bir kerre daha
Uzak selviliklere çevirerek yüzünü, ah
Ey gafil faniler-i manedin Allaha
Bir ilahi ruhunda işte geldi son günü
Çok kudretli oluyor, bir dehanın gürü
Ecel onun yanına sen el bağlayıp gir
Nefesinle titreyen fanilerden değil bu
Ölmeyen bir sanatkar, ölüm döşeğindedir
Gökler geri alıyor yeryüzünden sesini
Şimdi geniş alnında ebedin gölgesi var
Başında ağlayanlar, sonuncu bestesini
Ağır, ağır kapanan gözlerinden duydular