Dök hak-i siyah üstüne ey dest-i sema dök

Bir beyaz lerze, bir dumanli uçuş
Esini gaip eyleyen bir kus gibi kar
Geçen eyyam-i Nevbahar arar...
Ey kulübün sürüd-i seydasu
Ey kebüterlerin nesideleri
O baharin bu iste ferdasi
Kapladi bir derin süküta yeri, Karlar
Ki hamüsane dem-be-dem ağlar
Ey uçarken düşüp ölen kelebek
Bir beyaz rise-i cenah-i melek, Gibi kar
Seni solgun hadikalarda arar.
Sen açarken çiçekler üstünde
Ufacık bir çiçekli yelpaze,
Na'sun üstünde simdi ey mürde
Başladı parça parça pervaze, Karlar
Ki semadan düser düser aglar
Uçtunuz gittiniz siz ey kuşlar
Küçücük, ser-sefid baykuşlar,Gibi kar
Sizi dallarda, lanelerde arar.
Gittiniz, gittiniz siz ey mürgan
Şimdi bos kaldı serteser yuvalar
Yuvalarda -yetim-i bi-efgan
Son kalan mai tüyleri kovalar, Karlar
Ki havada uçar uçar aglar.
Destinde ey sema-yi sita tüde tüdedir
Berk-i semen, cenah-i kebüter, sehab-i ter...
Dök ey sema -revan-i tabiat gunüdedir-
Hak-i siyahin üstüne safi süküfeler
Her sahsar simdi -ne yaprak, ne bir çiçek-
Bir tüde-i zilal ü siyah-reng ü na-ümid
Ey dest-i asman-i sita, durma, durma, çek.
Her sahsarin üstüne bir sütre-i sefid
Göklerden emeller gibi rizan oluyor kar
Her süda hayalim gibi püyan oluyor kar
Bir bad-i hamüsun Per-i safinda uyuklar
Tarzinda durur bir aralık sonra uçarlar
Soldan saga, sagdan sola lerzan ü girizan
Gah uçmada tüyler gibi, gah olmada rizan
Karlar, bütün elhani mezamir-i sükütun
Karlar, bütün ezhari riyaz-i melekutun.
Dök kak-i siyah üstüne, ey dest-i sema dök.
Ey dest-i sema, dest-i kerem, dest-i sita dök
Ezhar-i baharin yerine berf-i sefidi
Elhan-i tuyürun yerine samt-i ümidi.