Dinmiş denizin şarkısı rüzgar uyumakta

Dinmiş denizin şarkısı rüzgar uyumakta
Rıhtım boyu sonsuz bir üzüntüyle karaltı
Körfez düşünür kanlıca mahzundur uzakta
Mâzi gibi sislenmiş Emirgan Çınaraltı
Can verdi kışın sunduğu taslarla zehirden
Her gonca kızıl bir gül_açarken yolumuzda
Üstündeki son dallar ağarmiş diye birden
Pas tuttu bu akşam suların rengi havuzda
Yerlerde gezen hâtıralar var korulukta
Yapraklar atılmış nice mektuplara eştir
Mehtâba çalan sapsarı benziyle ufukta
Binlerce dalın verdiği tek meyve güneştir
İçlenme tabiattaki yekpare kederden
Yas tutma dağılmış diye kuşlarla çiçekler
Onlar dönecektir yine gitikleri yerden
Onlarla giden günlerimiz dönmeyecekler