Çün doğup tuttu cihan yüzünü hüsnün güneşi

Çün doğup tuttu cihan yüzünü hüsnün güneşi,
Kim ola sevmiye bu veçhile sen mahveşi.

Türk ve Kürd ve Acem ve Hind bilir bunu ki, sen,
Haşimi’sin, Arabi’sin, Medeni’sin, Kureşi.

Sensin ol Pişt-ü-penah melek-ü-ins-ü-peri
Enbiyanın güzeli sevgilisi hub-ü-hoşi

Parmağından akıtıp ab-ı revan bahş-ı revan
Nice yüzbin kişiden ref idiser sen ateşi (susuzluğu).

Sen emire kul olan, her ne kadar müdbir ise,
Bende-i makbil olur misl-i Bilâl-i Habeşi

Dik-i hikmetde pişirdi çü seni Sevgili Hak.
Cibril olsa, nola matbahının himyekeşi

Üzülür ırkı Ebu Cehl gibi ebter olur.
Sen Ebü’l-Kasım ile her kim iderse güreşi.

Vedduha virdine velleyl okurum sünbülüne,
Ruşeni virdin okur küll-i gadat-ı ve işa