Bütün dünyaya küskündüm

Bütün dünyaya küskündüm, dün akşam pek bunalmıştım
Nihayet, bir zaman kırlarda gezmiş, köyde kalmıştım
Şehirden kaçmak isterken sular zaten kararmıştı
Pek ıssız bir karanlık sonradan vadiyi sarmıştı
Işık yok, yolcu yok, ses yok, bütün hılkat kesilmiş lal

Bu istiğrakı tek bir nefha olsun etmiyor ihlâl
Muhitin hâli 'insaniyetin timsalidir, sandım
Dönüp maziye tırmandım, ne hicranlar, neden andım
Taşarken haşrolup beynimden artık bin müselsel yad
Zalamın sinesinden fışkıran memdud bir feryad

0 müstağrak, o durgun vecdi nagah öyle coşturdu
Ki vadiden bütün, yer yer, eninler çağlayıp durdu
Ne muhrik nağmeler, ya Rab, ne mevcamevc demlerdi
Ağaçlar, taşlar ürpermişti, güya Sür-i Mahşerdi
Eşin var, aşiyanın var, baharın var, ki beklerdin

Kıyametler koparmak neydi, ey bülbül, nedir derdin?
0 zümrüd tahta kondun, bir semavî saltanat kurdun
Cihanın yurdu hep çiğnense, çiğnenmez senin yurdun
Bugün bir yemyeşil vadi, yarın bir kıpkızıl gülşen
Gezersin, hanmanın şen, için şen, kainatın şen.