Akşamın sabahı da vardır bir tanem

Gün ısıği azalınca üzülme
Avutacak bir el bulunur elbet
Odanda yalnız kalınca üzülme
Bilinmez iklimler olsa da yerim
Seni orda orda da çok severi*m
Gelir hepsini alır; da giderim
Düşüncelere dalınca üzülme
Dünya denen bu geçici mekanda
Cevher gibi sakladım seni canda
Son nefesimi bıraktığım anda
Son hediyemi alınca üzülme